فیبروم رحم
میوم (فیبروم رحم):
میوم (فیبروم رحم) تومور خوش خیم سلول های عضله رحم می باشد،بسیار شایع و اغلب بی علامت و حتی بدون نیاز به درمان است،هرگز باعث مرگ و میر نشده ولی بر کیفیت زندگی بسیار تاثیر گذار است.
میوم (فیبروم رحم) اغلب در سنین باروری دیده می شوند و از دیگر اسامی آن لیومیوم است.تشخیص این بیماری از طریق معاینه لگنی و سونوگرافی ممکن می باشد.
انواع میوم عبارت است از:
میوم ﺳﺎﺏ ﻣﻮﻛﻮﺱ: رشد آنها به سمت دیواره داخل رحم بعضا باعث قاعدگی طولانی مدت ویا شدید شده می تواند در بارداری نیز ایجاد اختلال کند.
میوم ﺳﺎﺏ ﺳﺮﻭﺯ: رشد آنها به سمت خارج رحم بوده بعضا باعث فشار بر مثانه و سبب علائم ادراری و تکرر ادرار شده ﻭﻟﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﺑﺮ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻱ و ﺑﺎﺭﻭﺭﻱ ﻧﺪاﺭﻧﺪ،ضمنا رشد آنها به سمت پشت رحم نیز می تواند روی روده بزرگ فشار آورده و یبوست ایجاد نماید و یا سبب پشت درد شود.
میوم اﻳﻨﺘﺮا ﻣﻮﺭاﻝ: رشد آنها در داخل دیواره رحم میتواند ایجاد برآمدگی به داخل یا خارج رحم کند.
میوم (فیبروم رحم) در حاملگی می تواند باعث نمایش نادرست جنین،زایمان پره ترم،دکولمان جفت،توقف لیبر،الزام به زایمان سزارین و خونریزی بعد از زایمان شود.
عوامل:
- نژاد
- سابقه خانوادگی (در صورت وجود سابقه در اقوام درجه یک،خطر ابتلا تا ۵/۲ برابر افزایش می یابد)
- چاقی
- افزایش سن
- رژیم غذائی غنی از گوشت قرمز و غذاهای چرب
در برخی از منابع دیگر به قاعدگی زود هنگام، هورمون‌ها ( استروژن و پروژسترون) و عوامل شيميايي نیز اشاره گردیده است.
علائم:
- بعضا خونریزی شدید طی دوره قاعدگی
- بعضا خونریزی و لک بینی در فاصله بین قاعدگی ها
- بعضا درد لگنی مزمن
- بعضا مشکلات ادراری به دلیل افزایش حجم رحم
در برخی از منابع دیگر به درد هنگام نزدیکی،یبوست،پشت درد یا پا درد و ترشح واژینال مزمن نیز اشاره گردیده است.
پیشگیری:
- ورزش و فعالیت بدنی منظم
- رژیم غذائی کم چرب و مصرف بیشتر میوه،سبزی و غلات سبوس دار
تشخیص:
میوم ها اغلب در حین معاینه روتین لگنی و بصورت تصادفی یافت می شوند و برای تشخیص دقیق تر بسته به شرایط بیمار سونوگرافی، هیستروسکوپی و هیستروسالپنگوگرافی و نمونه برداری از بافت در دستور کار قرار می گیرد.
درمان:
در اغلب افراد بدون شکایت صرفا تحت نظر گرفتن میوم کفایت می کند و میوم ها اغلب بطور خودبخودی کوچکتر شده و ناپدید می شوند (مخصوصا پس از یائسگی).در صورت نیاز به درمان اقدامات زیر در دستور کار قرار می گیرند:
- تجویر داروهای کاهنده هورمون های زنانه ( استروژن و پروژسترون ) برای درمان یا پیش از جراحی به منظور کوچکتر کردن میوم ها و کاهش عوارض آنها
- میومکتومی یا عمل برداشت میوم که عارضه اش از هیسترکتومی (عمل برداشتن رحم) ، کمتر است ولی احتمال عود و برگشت مجدد میوم نامحتمل نیست.
- هیسترکتومی یا عمل برداشت رحم تنها راه حل رفع دائمی میوم ها بوده و بهترین گزینه در صورت عدم تمایل به بارداری و در سنین بالا و موارد حاد ابتلا می باشد.
با تشکر و آرزوی سلامتی مدیر سایت دکتر نیلوفر فرهنگی جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی
